ممیزی کیفیت آموزش مؤسسات‌ آموزش عالی در قالب مدل مدیریت‌کیفیت ‌فراگیر با رویکرد فازی

آموزش‌عالی به‌عنوان موتور محرکه پیشرفت جوامع امروزی بخش اعظمی از تحقیقات سازمانی را به خود اختصاص داده است. اما مدلها و روشهای ممیزی کیفیت در این مؤسسات همواره محل بحث و اختلاف بوده است. هدف مقاله حاضر ارائه چارچوبی برای ارزیابی کیفیت مؤسسات آموزش‌عالی با بهره‌گیری از رویکرد فازی و عبارات کلامی به‌عنوان مفاهیم نوین ممیزی بود. در این چارچوب، عناصر مدیریت کیفیت فراگیر در دو بخش توانمندسازها و نتایج دسته‌بندی و روش شفاف و ساده‌ای برای ارزیابی آنها ارائه شده است. این پژوهش از نظر رویکرد کلی کاربردی بوده و با استراتژی پیمایشی اجرا شده است. جامعه آماری اعضای هیئت علمی دانشگاه یزد به تعداد 329 نفر بود که با استفاده از دقت 15/0، واریانس 5/1و سطح اطمینان 95/0 تعداد 145 نمونه انتخاب شدند. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ(83%) و روایی سازه آن با استفاده از فن تحلیل عاملی بررسی شد. نتایج بررسی با استفاده از روش تاپسیس فازی نشان داد که کیفیت آموزش در دانشگاه یزد نسبت به سایر ابعاد از وضعیت خوبی برخوردار است و استراتژی و خط مشی در کمترین مقدار در بین گزینه‌ها قرار دارد.